خاطرات مستند درباره سازمان ها و احزاب سیاسی دوران انقلاب

مقدمه

پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، آزادی‌های عمومی گسترده‌ای، به طور طبیعی به وجود آمد و در نتیجه، حدود 45 سازمان و گروه اسلامی و بالغ بر 70 حزب و سازمان غیراسلامی و سکولار و عمدتاً با گرایش‌های چپ‌گرایی و یا مارکسیستی به فعالیت پرداختند. گروه‌های چپ با امکانات نامحدودی که داشتند به تبلیغات و تلاش‌های گسترده‌ای دست زدند و علاوه بر چاپ صدها نوع کتاب و نشریه از آثار لنین و مائو و حتی استالین، که به قیمت خیلی ارزان و یا حتی رایگان در مجامع عمومی به ویژه مقابل دانشگاه‌ها عرضه می‌شد، به چاپ و نشر روزنامه یا هفته‌نامه نیز پرداختند که تعداد آنها بالغ بر 80 نشریه می‌شد و البته همه آنها بدون مجوز قانونی انتشار می‌یافتند.

در این برهه، «شورای انقلاب» مصوبه‌ای مطرح ساخت و اعلام نمود که همه احزاب و یا افراد حقیقی ـ حقوقی، که می‌خواهند روزنامه یا نشریه چاپ کنند، باید «مجوز قانونی» داشته باشند و آن وقت، همگان می‌توانند روزنامه یا نشریه خود را با مراعات ضوابط قانونی، منتشر سازند.

در آن زمان، اینجانب نماینده حضرت امام خمینی در «وزارت ارشاد ملی» بودم که مرجع قانونی پاسخگویی و صدور مجوز بود، و همین نکته باعث شد مسئولین اغلب آن نشریات ضمن مراجعه به معاونت مطبوعاتی و تسلیم مدارک مورد نیاز، سری نیز به دفتر نمایندگی امام بزنند و خواستار تسریع در صدور پروانه نشر شوند.

 در این رابطه، اینجانب ضمن دیدار با حضرت امام  در قم، با ارائه پرونده چند روزنامه از جمله: مردم،‌ مجاهد، کارگر، پیام خلق و...، گزارشی در این زمینه به ایشان دادم و به ویژه موضوع درخواست چپ‌گراها را مطرح ساختم که ایشان فرمودند: «این‌ها بدون تردید خیانت خواهند کرد!»من عرض کردم: «حضرتعالی در پاریسفرمودید حتی مارکسیست‌ها هم می‌توانند آزادانه حرف‌های خود را در نظام اسلامی بزنند» ایشان در جواب فرمودند:‌«من گفتم حرف‌هایشان را بزنند نه آنکه توطئه کنند!» و بنده گفتم:‌طبق قانونی که شورای انقلاب تصویب و ابلاغ کرده، دارندگان شرایط لازم، از هر جناح و سازمانی، می‌توانند پروانه بگیرند و بعد، متن آن مصوبه را که در یک صفحه بود، به ایشان نشان دادم که امام بلافاصله آن را مطالعه کردند و روی پرونده‌ها گذاشتند و فرمودند: «شما این مسئله را از من سؤال نکنید و به تکلیف خودتان عمل نمایید.» و من دیدم که ایشان علیرغم عدم رضایت، به احترام قانون فرمودند که موضوع را با ایشان مطرح نکنم و البته افزودم که بی‌تردید اگر نشریه‌ای انحراف پیدا کرد و به توطئه پرداخت، دادستانی انقلاب و مراجع قانونی، جلوگیری خواهند کرد.

و امام فرمود:‌وفقکم الله و این جمله ایشان، همواره به مفهوم پایان وقت دیدار بود.

 بدین ترتیب ارتباط ما با اصحاب جرائد و درخواست‌ کنندگان پروانه و سازمان‌ها یا احزاب مربوطه، برقرار شد و ما به «تکلیف خود» که صدور پروانه، طبق مصوبه شورای انقلاب بود،‌عمل کردیم و در نتیجه این ارتباطات، به حقیقت اندیشه رهبران بعضی از سازمان‌ها، پی بردیم که به عنوان «شاهد عینی»، بخشی از خاطرات مستند مربوط به چند سازمان ـ‌ حزب توده،‌سازمان مجاهدین، فرقه فرقان، حزب بنی‌صدر ـ که در فواصل مختلف طی گفتگوهایی بیان شده است، را اینک به شکل یک رساله، منتشر می‌کنیم تا در واقع گوشه‌های تاریکی از «تاریخ معاصر ایران» در رابطه با «احزاب و سازمان‌های سیاسی پس از انقلاب» روشن گردد.

تاریخ چگونگی حوادث دوران پس از انقلاب اگر توسط کسانی که خود به نحوی در «صحنه» بوده‌‌اند،به رشته تحریر در نیاید، یا توسط عناصر مغرض و معارض نوشته خواهد شد و یا به تدریج به دست فراموشی سپرده می‌شود...اینک این کتاب به اهالی تاریخ و علاقمندان به پی‌گیری حوادث سیاسی معاصر‌تقدیم می‌گردد، به امید آنکه ما را از نظرات اصلاحی یا انتقادی و یا تکمیلی خود مطلع سازند.

و الله من وراء القصد

12/7/96 ـ‌ محرم 1439

تهران ـ سید هادی خسروشاهی