مهدی محقق
آشنایی من با مرحوم آقا سیدهادی خسروشاهی دیرینه است و به سال‌های دور باز می‌گردد و از این رو اولین‌باری که ایشان را دیدم، به خاطر ندارم، اما همواره در مجالس و محافل مختلف، ازجمله در بزرگداشت‌ها و مراسمی که در انجمن مفاخر برگزار می‌شد، او را زیارت می‌کردم و...
با هم سلام و علیک گرمی داشتیم. همچنین من این بخت را داشتم زمانی که ایشان سفیر جمهوری اسلامی در مصر بودند، مصادف شده بود با زمانی که من به جلسه سالانه مجمع اللغه عربیه یعنی فرهنگستان زبان عرب مصر به عنوان عضو شرکت کرده بودم. در این سفر یکی، دو مرتبه خدمت ایشان رسیدم و ایشان با لطف و مهربانی از من پذیرایی کردند. هوا بسیار گرم بود و ایشان در سرسرای آن عمارت روی زمین نشسته بودند و کتاب‌ها و اوراق و آثار تحقیقاتی اطراف ایشان را فرا گرفته بود.
مرحوم خسروشاهی آشنایی عمیقی با علوم اسلامی داشت و در این زمینه تحقیقات و آثار ارزشمندی از خود به یادگار گذاشته است. در این دیدار راجع به حوزه‌های علمیه و علما و استادانی چون مرحوم محقق دامغانی و آقا شیخ محمدتقی آملی و آقاسیدکاظم عصار و میرزا ابوالحسن شعرانی و مرحوم الهی‌قمشه‌ای صحبت کردیم.
او شاگرد بزرگانی چون سید ابوالقاسم خویی، سید شهاب الدین نجفی مرعشی، سید محمد هادی میلانی، شیخ آقا بزرگ تهرانی، شیخ مرتضی حائری و... بود و محضر این بزرگان را درک کرده بود و خاطرات و نکات شنیدنی فراوانی از آنها به خاطر داشت.
آنچه در این دیدار بیش از میزان آگاهی و آشنایی ایشان با معارف اسلامی و بزرگان حوزه و دانشگاه، مرا متاثر کرد، ساده زیستی او بود، ایشان زندگی بسیار ساده ای داشتند و تشریفاتی زندگی نمی‌کرد و این نکته بسیار برجسته ای است. در این ملاقات حدود دو، سه ساعت راجع به این موضوعات صحبت کردیم. بعد از آن هم ایشان همواره در مراسم بزرگداشت بزرگان حضور پیدا می‌کرد و از ادای دین نسبت به اساتید و بزرگان فروگذار نمی‌کرد. خدا باران های رحمت خود را بر ایشان فرو ریزاند و او را در بهشت برین خود جای دهد.
* منتشر شده در روزنامه اعتماد . ۱۰ اسفند ۱۳۹۸