نویسنده: علامه طباطبائی
مترجم: محمد هادی فقهی
به کوشش: سید هادی خسروشاهی
رسول خدا صلى الله علیه و آله زبان خود را از سخنان غیر لازم بازمی داشت و با مردم انس می گرفت و آنان را از خود دور نمی كرد، بزرگ هر قومى را گرامى می داشت و او را بر قومش حاكم می نمود، همیشه از مردم برحذر بود، و خود را می پایید، بدون آن كه صورت از آنان بپیچد و بدخلقى كند. از اصحاب خود تفقد می نمود و از مردم، حال مردم را می پرسید. هر كار نیكى را تحسین و تقویت می كرد و هر كار زشتى را تقبیح كرده، كوچك می شمرد. در همه امور میانه رو بود، گاهى تفریط و گاهى افراط نمی كرد. از كار مردم غفلت نمی نمود تا مبادا آنان منحرف شوند. درباره حق كوتاهى نداشت و از آن هم تجاوز نمى كرد. اطرافیان آن حضرت نیكان مردم بودند و برترین آنان نزدش، كسانى بودند كه مردم را بیشتر نصیحت كنند و بزرگ ترین شان كسانى بودند كه درباره برادران دینى بیشتر مواسات و خیرخواهى داشته باشد.