مراسم بزرگداشت مقام علمی و فرهنگی حجت‌الاسلام والمسلمین سیدهادی خسروشاهی، ز یکشنبه، ۵ بهمن‌ماه به صورت مجازی و با سخنرانی حسن بلخاری؛ رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، محمدجواد ظریف؛ وزیر امور خارجه، سیدجمال‌الدین دین‌پرور؛ دبیرکل بنیاد بین‌المللی نهج‌البلاغه، محمدجواد حجتی‌کرمانی؛ محقق و پژوهشگر تاریخ و فرهنگ اسلامی، سیدمحمود دعائی؛ مدیرمسئول روزنامه اطلاعات، محمدمهدی جعفری؛ نماینده دوره اول مجلس شورای اسلامی و استاد دانشگاه شیراز و سیدمحمود خسروشاهی؛ فرزند استاد فقید و مدیر مرکز بررسی‌های اسلامی برگزار شد.
در ادامه متن سخنان حجت‌الاسلام محمدجواد حجتی‌کرمانی، محقق و پژوهشگر تاریخ و فرهنگ اسلامی را می‌خوانید؛
آقای خسروشاهی موقعیت فرهنگی و خدمات دینی و فرهنگی بسیاری داشت و این خدمات شهره عام و خاص است و نه‌تنها در ایران، بلکه در کشورهای اسلامی این چنین است. چون مراوداتی که ایشان با اعلام رجال سیاست و دین در جهان اسلام داشت، بی‌نظیر بود و از جلمه آنها مفتی مصر و یا تشکیلات اخوان‌المسلمین است و در شبهه قاره نیز با مودودی ارتباط داشت و با زعمای مراکز علمی هند، پاکستان و افغانستان ارتباط داشت و ایشان به اندازه یک رجل بین‌المللی اسلامی شناخته می‌شد و ایشان بدون اینکه یار و یاور یا منشی داشته باشد، مجموعه دفتر و فعالیت‌ها و پوشه‌ها و یادگارها و پیش‌نوشته‌های خود را جمع‌آوری کرد و بدون هیچ اغراقی به اندازه یک وزارت‌خانه کار داشت و تنهایی این کارها را انجام می‌داد.
مجموعه مصاحبه‌ها و کتاب‌هایی که نوشته اعم از خاطرات یا ترجمه‌هایی که دارد، عددی بالغ بر دویست عدد است و باید اینها در مجلداتی تجدید چاپ شود و آنها که چاپ نشده باید ویراستاری و چاپ شود و تصاویر و نمایه‌هایی که وجود دارد، می‌توان چاپ کرد که برخی از آنها در اختیار بنده قرار دارد. فرزند ایشان نیز می‌توانند خاطرات شخصی خود را از استاد بنویسند. آقایان مکارم شیرازی و سبحانی نیز به ایشان نزدیک بودند و البته اکنون بنده و تعداد اندک دیگری باقی مانده‌ایم.
بنده نیز مصداق این شعر هستم که «شخصی همیشه بر سر بیمار گریست، چون صبح شد او بمرد و بیمار بزیست». آن بیماری که در این شعر است، بنده هستم و آن کسی که شب تا صبح در عجز و لابه است، آقای خسروشاهی بود. شرح مختصرش این بود که پیش از اینکه کرونا که مظهر غضب الهی است در تمام بشریت ظاهر شود، من در بیمارستان بستری بودم و مشکل ریوی داشتم و البته پیشگیری هم شد که ما کرونا هم نگیریم. اما وقتی بیمارستان بودم، آقای خسروشاهی چند باری زنگ زدند و احوالپرسی کردند و بعد از اینکه برگشتم نیز یک شب قبل از اینکه به منزل آیم، ایشان زنگ زده بود و گفته بودند بنده بیمارستان هستم و فردا به منزل می‌آیم. دائما احوال بنده را از خانواده می‌پرسید و شب دوم پس از برگشتنم بود که دیدم فرزندم ناراحت است و گفت ایشان درگذشته است.
من تا اکنون در بهت هستم و نتوانستم در این زمینه چیزی بنویسم و چند مقاله که در این زمینه نوشته شده را خواندم و در اینجا نیز باید بگویم ایشان از اعلام و مفاخر جهان اسلام است و از حیث شخصیت خانوادگی و بزرگانی که در آن خانواده بودند نیز وضعیت ایشان مشخص است که این مطالب به قلم ایشان چاپ شده و کسانی که خواسته باشند با حسب و نسب ایشان آشنا شوند و کارنامه زندگی ۷۰ ساله ایشان و آباء و اجداد و نسب ایشان و مسافرت‌ها و خدماتی که به عالم اسلام کردند، بدانند می‌توانند به این آثار مراجعه کنند.
ایشان زمانی که سفیر ایران در واتیکان بود یا رئیس دفتر نمایندگی ایران در مصر بود یا وقتی که در جاهای مختلف کارهای بسیاری انجام داد بسیار با اهمیت است. استاد خسروشاهی عضو فعال تقریب بین مذاهب بود و از شخصیت‌هایی بود که در این زمینه سنگ‌تمام گذاشت. آقای خسروشاهی به معنای واقعی کلمه تقریبی و متعلق به جهان اسلام بود.
کارهای ایشان در مصر و مجموع آثاری که در مصر چاپ کرده است، یک معجزه مطبوعاتی است و امیدوارم که فرزند ایشان بتواند این کار را انجام دهند. این داغ برای ما تازه است و به خانواده و همه دوستان ایشان تسلیت می‌گویم.