خطر صهیونیسم برای جهان اسلام

مقدمه

استاد سیدغلامرضا سعیدی از سال 1320 ش طی مقالات و آثاری كه در جرائد و یا به‌طور مستقل منتشر می‌ساخت، همواره در دفاع از حقوق تضییع‌شده ملت‌های مسلمان و سرزمین‌های اشغال‌شده آنان آگاهانه و فعالانه می‌كوشید.

مقالات وی در مجله وزین «آئین اسلام» و سپس در هفته‌نامه «ندای حق» و بعد در هفته‌نامه «وظیفه» و... در دفاع از مسلمانان هند و كشمیر و فلسطین و الجزائر و... شاید از قلیل مقالاتی بود كه در نیم‌قرن پیش از سوی نویسندگان اسلامی برای بیداری و هشیاری مردم ایران، انتشار می‌یافت...

مجموعه‌ای از این مقالات درباره مسلمانان كشمیر و حیدرآباد و فلسطین، تحت عناوین مختلف: «متجاوز كیست؟»، «مسئله كشمیر و حیدرآباد»، «الجزائر پیروز»، «خطر جهود»، و: «فریاد فلسطین» به شكل رساله‌هایی مستقل از سال 1326 به بعد، بارها و بارها از سوی ایشان منتشر شده‌اند...

بخشی از این آثار، اینك یكجا و در این مجلد از مجموعه آثار استاد سیدغلامرضا سعیدی، تقدیم علاقمندان می‌گردد كه در نشر بعضی از آنها از جمله: الجزائر پیروز و فریاد فلسطین، اینجانب نیز به نحوی اشتراك با ایشان مساعی داشتم.

شاید محتوای بعضی از این رساله‌ها با آنچه كه ما امروز درباره آنها فكر می‌كنیم، هماهنگ نباشد، ولی باتوجه به تاریخ نشر آنها می‌تواند در مجموع نشان‌دهنده نوع تفكر اسلام‌گرایان در دوران طاغوت، درباره مسائل جهان اسلام باشد... و در واقع با مطالعه دقیق آنها می‌توان به اهمیت نشر این‌گونه مطالب در آن دوران پی برد...

یكی از مهمترین این آثار، كتاب: «خطر جهود برای جهان اسلام و ایران» بود كه بخشی از مقالات آن توسط استاد سعیدی نخست در مجله «آئین اسلام» و سپس هفته‌نامه «ندای حق» انتشار یافته بود و بعدها، و در سال 1335، از سوی مؤسسه انتشارات محمدی، در تهران به دست چاپ سپرده شد...

استاد سعیدی در این كتاب و با لحنی تند و كاملاً افشاگرانه و انتقادی به بررسی اهداف صهیونیزم جهانی و نقش جهودان هوادار آن در ایران می‌پردازد و با شجاعت خاص خود، آن را به دست چاپ می‌سپارد. مطالعه مقدمه خود استاد سعیدی می‌تواند فریاد دادخواهی وی، در قبال مظالم صهیونیسم در جهان اسلام و ایران را نشان دهد... همانطور كه كتاب بعدی وی: «فریاد فلسطین» چگونگی مظلومیت مضاعف مردم مسلمان این سرزمین اشغال‌شده را، فریاد می‌كشد!

 پس از نشر كتاب «خطر جهود» در دوران شاه، یهودیان ایرانی هوادار یا عامل اسرائیل، باعث شدند كه استاد توسط ساواك به مدت كوتاهی بازداشت شود، اما با وساطت «اسدالله علم» آزاد گردید. و متأسفانه بعضی از دوستان جوان ما، بجای تقدیر و تقدیس از عملكرد استاد سعیدی، اخیراً در نوشته‌ای بی‌سند، و غیرمنطقی، استاد سعیدی را وابسته به «خاندان علم» قلمداد كرده و بطور غیرمنصفانه‌ای به انتقاد از وی می‌پردازند...

بی‌مناسبت نیست اشاره شود كه تمام نسخه‌های توزیع شده كتاب توسط ساواك جمع‌آوری شد و برای ناشر آن ـ برادر ارجمند جناب آقای محمدی اردهالی صاحب كتابفروشی محمدی در خیابان شاه‌آباد تهران ـ هم  پرونده‌ای تشكیل گردید! ولی تعدادی از نسخ كتاب توسط استاد سعیدی به دست دوستان و همفكران رسید كه مورد تقدیر و تشكر آنان قرار گرفت... از جمله دوست و برادر دانشمند مرحوم استاد علی دوانی مورخ و محقق معاصر ـ  در بهمن ماه سال 1335 شعری در این رابطه سرود كه كپی آن را به اینجانب داد كه به جناب آقای سعیدی برسانم و اكنون و به مناسبت نشر مجدد آن كتاب، متن شعر و دستخط استاد دوانی، به عنوان سندی از حدود نیم‌قرن پیش، نقل می‌گردد:

این قطعه را موقع تجاوز قوای انگلیس و فرانسه و اسرائیل به خاك مصر سروده و پس از اعلام آتش‌بس بر اثر مطالعه كتاب پربهای «خطر جهود» تألیف نفیس آقای حاج سید غلامرضا سعیدی نویسنده شهیر و دانشمند محترم تكمیل نمودم.

علی دوانی،  بهمن 1335، قم

خطر جهود ـ جنگ مصر

از این آرامش گیتی كه گه چرخ  زمان  دارد               مشو ایمن، كه این دنیا بلای ناگهان دارد

خدا را ای مسلمانان، ز خواب ننگ برخیزید               كه كاخ زندگانی‌تان گه و بیگه تكان دارد

شنیدم كز بد گردون  به رسم رهزنـان  دون               سه دولت با چنان قدرت كه در عالم عیان دارد

شبیخون زد به یك ملت كه در راه سرافرازی              همی خواهد كه خود را در شمار این و آن دارد

نمی‌دانم كه جرم وی چه بوده‌ست و چه می‌باشد      كه دولتها نگین‌آسا ورا اندر میان دارد

به رغم امـر و نهی صادر  از شـورای امنیت               زهر سو شهرهای مصر را بمباردمان دارد

جهود سفله را بنگر چه سان خونخوار گردیده              كه بر جان مسلمان حمله چون دیو و ددان دارد

شگفتـا قـومی آواره، جنـایتكار و بدكـاره                      چه افكار خطرناكی برای این جهان دارد

همان قومی كه در دوران، هماره بوده سرگردان        كنون با ساز و برگ جنگ، خود را كامران دارد

گهی  بر كشور  اردن گهی بر مصـر می‌تازد               زمانی هم چو افعی بهر ما كف بر دهان دارد

نبد گر آن حمایت‌ها،  جهودان كی توانستی                كه یك میلیون عرب را آن‌چنان بی‌خانمان دارد

مكن دل خوش به صلح وی اگر خواهان اصلاح است   كه نقض عهدشان تنها هزاران داستان دارد

***

...اینجانب شخصاً در مورد كتاب «خطر جهود» و گرفتاری بعدی ایشان، پرسشی از استاد سعیدی داشتم كه قبلاً و به سال 1367 در مقدمه كتاب «مفخر شرق» سیدجمال‌الدین حسینی‌اسدآبادی، ترجمه استاد سعیدی آن را آورده‌ام و نقل مجدد آن برای روشن‌شدن حقیقت در این مقدمه، بی‌مناسبت نخواهد بود.

استاد سعیدی در این رابطه در پاسخ من گفت:

«وقتی كتاب خطر جهود برای ایران و جهان اسلام را نوشتم و چاپ شد، توسط ساواك تحت تعقیب قرار گرفتم ـ و مدت كوتاهی به عنوان بازجویی، بازداشت شدم‌ـ اما «اسدالله علم» كه در مدرسه شوكتیه بیرجند چند صباحی شاگرد من بود به سراغم آمد و از من خواست كه دیگر درباره خطر جهود! حرفی نزنم و من به او گفتم: من انتظار داشتم كه در كشورم آزادانه بتوانم از خطراتی كه ما را تهدید می‌كند، سخن بگویم و اگر امیرشوكت‌الملك امروز زنده بود شاید چنین شرطی را به من پیشنهاد نمی‌كرد؟... و علم شرمسار شد و گفت: شما مشكلات ما را كه می‌دانید؟» (مفخر شرق، مقدمه، صفحه 15، چاپ تهران 1367).

 برای آگاهی بیشتر دوستان جوان، باید اضافه كنیم كه استاد سعیدی در یكی از روستاهای اطراف بیرجند به‌دنیا آمده بود و در آن زمان، امیرشوكت‌الملك ـ پدر اسدالله علم ـ خان یكه‌تاز و مطلق قائنات به شمار می‌رفت و حاكم واقعی منطقه و بیرجند بود و او مدرسه‌ای در این شهر تأسیس كرده بود كه استاد سعیدی مدتی به عنوان معلم در آن مدرسه، تدریس می‌كرد... وساطت علم برای آزادی استاد سعیدی، به‌خاطر قوم و خویشی! و یا وابستگی! نبود، بلكه به خاطر ادای احترام به شخصیتی بود كه روزگاری در بیرجند آموزگار برجسته مدرسه امیر شوكت‌الملك به شمار می‌رفت.

باز استاد سعیدی بر من نقل كرد كه: روزی سیدضیاء‌الدین طباطبائی به من گفت كه شاه علاقمند است شما را ببیند؟ و من نخست پذیرفتم...، اما پس از آنكه فكر كردم، به او اطلاع دادم كه از این ملاقات معذورم چون من نه پستی می‌‌خواهم و نه مقامی و نه درخواستی از ایشان دارم، بنابراین، ملاقات من چه سودی می‌تواند داشته باشد؟.

و بعد افزود: من با خود گفتم وقتی به حضور  اعلیحضرت شرفیاب! شدم باید سر تعظیم فرود آورم و ادای احترام كنم!... و آنوقت در نزد جدّم، شرمنده خواهم شد و به یاد شعر اقبال لاهوری ـ كه از او خیلی آموخته‌ام ـ افتادم كه می‌گوید:

آدم از بی‌بصــــری بنــدگی آدم كــرد                      گوهری داشت ولی نذر قباد و جم كرد

یعنــی از خوی غـلامی ز سگان پست‌تر است         من ندیدم كه سگی پیش سگی سرخم كرد

این بود كه با قاطعیت از ملاقات با شاه خودداری كردم و گوهر سیادت را نذر قباد و جم عصر خود نكردم.

با این اشاره، ظاهراً انصاف نباشد كه برای تصفیه حساب‌های خاص خود، سید بزرگوار را آلوده به وابستگی به «علم» و دستگاه دولتی بدانیم و بنماییم..

اینك پنج رساله و كتاب استاد سعیدی را در رابطه با مسائل مهم جهان اسلام، تقدیم علاقمندان می‌كنیم و امیدواریم كه ضمن مطالعه آنها، شرایط زمان و مكان و تاریخ و... را درنظر داشته باشند.

سیدهادی خسروشاهی

تهران: 30/4/89

مقدمه مؤلف

به ‌نام خدای دانا و توانا

در میان مشكلات و مصائب اجتماعی كه جامعة اسلامی را فرا گرفته است یكی مسئله تجاوز و تعدی و خرابكاری‌های جهود است كه از بدو تأسیس دولت پوشالی اسراییل مایه آشفتگی و اضطراب همه مسلمانان جهان و موجب اختلال امنیت خاورمیانه گردیده است.

تشكیل این دولت غارتگر به‌وسیله خطرناك‌ترین عناصر از قوم عنود و لجوج جهود به‌نام «صهیونیست» نه فقط فاجعه‌ای است كه جهان اسلام را سوگوار نموده است، بلكه بلیه‌ای است بشری و مخمصه‌ای كه برای جهان انسانیت به‌صورت علاج‌ناپذیری درآمده است.

نگارنده با توجه به سوابق مطالعاتی كه از سالهای قبل، یعنی پیش از تشكیل این دولت پوشالی خونخوار داشتم، در همان اوایل پیدایش این سازمان خطرناك در مجله هفتگی آیین اسلام یك رشته مقاله نشر دادم و اعلام خطر نمودم تا اقلاً دولت و ملت ایران به این جریان توجه نموده و تا جایی‌ كه ممكن است از جهودهای ایران مراقبت نمایند، و نگذارند این اقلیت به ظاهر ایرانی و تبعه ایران خدمتگزار اسراییل باشند.

متعاقب انتشار آن مقالات، شنیدم جهودهای ایران از تنها عامل موفقیت «پول» استفاده كرده و سپس همه‌جا بیشتر از پیش خودشان را تبعه صدیق و خدمتگزار دولت ایران معرفی می‌نمودند، ولی در عین‌حال، به دلیل حس و شهود، ملاحظه می‌نمودم كه در محوطه وسیعی به نام قبرستان سابق كلیمی‌ها، واقع در امامیه، اردوگاه مهاجران، جهود را نظم و ترتیب می‌دادند، و هرچند یكبار دسته‌ای از افراد ورزیده‌شان را برای تقویت جبهة صهیونیستی به فلسطین اعزام می‌داشتند، و چه بسا شبها كه دسته‌جمعی سرود بین‌المللی اسراییل را با آواز بلند می‌خواندند. و عشق و علاقه خودشان را به این دستگاه جنایت‌آلود و خیانت‌آمیز آشكارا تشدید می‌كردند.

چندی نگذشت كه بر جسارت این جنایتكاران افزوده شد و شروع به نشر روزنامه و مجلات هفتگی نمودند. یكی از این انتشارات مجله‌ای بود به‌نام عالم یهود، كه برحسب اتفاق یكی دو شماره آن از نظرم گذشت و ملاحظه نمودم كه این موش‌مرده‌ها، از آزادی سوءاستفاده كرده و سپس در پناه همان عامل موفقیت سابق‌الذكر، تجاوزات و تعدیات اسراییل غارتگر را با آب و تاب شرح می‌دهند و بر ممالك اسلامی مصر و سوریه و اردن اعتراض نموده و زبان جسارت را به طرف مسلمانان دراز می‌كنند، بنابراین به حكم وظیفه برای دفاع از حقوق مقدس اسلامی و برای تأدیب و تنبه نویسندگان بی‌شرم جهود یك رشته مقاله در روزنامه ندای‌ حق نوشتم كه آن روزها در نظر بعضی از افراد بی‌خبر، اغراق می‌نمود، و این دسته مردگان متحرك پیش خودشان می‌گفتند:

«این جهودها چه لیاقتی دارند؟»

ولی من (نگارنده) كه خطر خارجی و داخلی آنها را به خوبی احساس كرده بودم در موارد متعدد از اظهارنظر و اعلام خطر خودداری ننمودم، و بدبختانه حوادث اخیر شدت خطر این جنایتكاران و پیشقراولان استعمار را به دنیا ثابت كرد و همه بی‌خبران هم ملتفت شدند كه خطر جهود و این مایة مفسده مهمتر از آن است كه مسلمانان با نظر بی‌قیدی به آن بنگرند، به همین مناسبت به خواهش علاقه‌مندان به این موضوع مجموعة مقالات مورد اشاره را از روزنامه ندای حق كه در طی مدت یكی دو سال منتشر شده بود، استخراج نموده و به‌صورت این رساله به خوانندگان فارسی‌زبان تقدیم می‌شود.

راجع به جهودهای ایران نیز باید این نكته مؤكداً و مؤیداً در نظر گرفته شود كه بسیاری از آنها برحسب ظاهر خود را تبعه ایران می‌دانند، ولی در واقع خدمتگزار اسراییل غارتگر و متجاوز هستند، و بارزترین دلیل جسارت این نمك‌ناشناسان خائن اینكه روزهای اول حمله اسراییل به مصر در روزنامه پست تهران اعلان داده بودند كه برای اولین روز شنبه در كنیسه یهود واقع در خیابان قوام‌السلطنه مجلس جشن و سروری تشكیل خواهند داد و همة جهودها را برای شركت در آن عیش و نشاط دعوت كرده بودند، ولی اداره شهربانی ممانعت نمود و به آنها اخطار كرد كه از این نوع تظاهرات خودداری كنند، نكته مهمتر اینكه با سعی و كوشش همین جهودهای ایرانی چند نفر روزنامه‌نویس شكم‌پرست، به اسراییل دعوت شدند و برای مداحی از ولی‌نعمت‌های چند روزه‌شان مقالاتی هم نوشتند و شایعاتی را تقویت كردند كه دولت ایران به زودی اسراییل غارتگر را خواهد شناخت! ولی تجاوز و تعدی و غارتگری بی‌مقدمه اسراییل به‌طرف مصر، مجال تبلیغات بیشتری به این فرومایگان شكم‌پرست نداد و همان‌طور كه سرپرستها و اربابهای خائن و جنایتكار اسراییل با كمال سرشكستگی از جبهه مصر عقب رفتند و این فرومایگان نیز دم فرو بستند، ولی خطر مفاسد جهود در این كشور همیشه مانند آتش زیر خاكستر است و نباید از آن غافل بود و نفوذ شیطانی آنها را از قبیل دستگاه علنی پپسی‌كولا و دستگاههای فاسد و مفسد سینماهای مخرب اخلاق، و پیشدستی «ثابت» در گرفتن امتیاز تلویزیون و همكاری با بهایی‌های توسری خورده و امثال آن را نباید با نظر بی‌اعتنایی نگریست، بگذریم از خطرات غیرمحسوس.

به‌هرحال امیدوارم با مطالعه دقیق مندرجات این رساله، خوانندگان به اهمیت این خطر چه از لحاظ خارجی و چه از جهت داخلی توجه بیشتری مبذول داشته و بیدار باشند تا از خرابكاری‌های جهودهای خائن كه از نعمت‌های این سرزمین بهره‌مند می‌شوند و به طرف دولت پوشالی جنایتكار اسراییل نماز می‌گزارند و نیاز می‌برند، حتی‌الامكان كاسته شود.

و ای كاش این نشریه موجب آن گردد كه جهودهای ایرانی متنبه شوند و به وظایف ملی ایرانی كه مدعی آن هستند قیام و اقدام نموده و با اسراییل غارتگر معاشقه و مغازله ننمایند، تا این معارضه منتفی گردد.

از تذكار این نكته ناگزیرم كه بی‌حیاتر از جهودهای عنود، فرانسویهای بی‌شرم و ستمگر هستند كه جهودهای بی‌آبرو را با این همه فجایع مظلوم معرفی می‌كنند، و مانند ونسان اوریول رییس‌جمهور سابق فرانسه برای این دزدان و غارتگران به نام انسانیت اعانه جمع‌آوری می‌كنند و در تقویت این جنایتكاران از انگلیسی‌ها نیز سبقت گرفته‌اند، در صورتی كه انگلیس‌ها به‌وجود آورنده این جرثومة فسادند.

بالعكس خوشبختانه نه وضع دولت آمریكا در جریان حوادث اخیر و صدور اعلامیه آیزنهاور رییس‌جمهوری آمریكا در عین حالیكه تازیانه‌ای بر بدن متجاوزان بود برای جراحات وارده بر قلوب ملل خاورمیانه به منزله مرهمی بود و شفابخش تلقی گردید.

می‌توان گفت این عمل تا حدی كفارة خطاهای رییس‌جمهوری سابق آمریكا «ترومن» محسوب خواهد شد و امیدواریم همان‌طور كه دولت آمریكا در این اواخر دست حمایتش را از پشت اسراییل برداشت برای آینده نیز این سیاست انسانی ادامه داشته باشد[1] و بالملازمه در برابر تقویت انگلیس و فرانسه از این مولود نامشروع، جسارت و خیانت و تجاوز این غارتگرها تقلیل یابد.

صرف‌نظر از آن همه جنایت های متوالی جهودهای اسراییلی كه با كمال شقاوت و قساوت در سالهای اخیر مرتكب شده‌اند و صرف‌نظر از اینكه تجاوز آنها در این اواخر به خاك مصر به‌عنوان تولة شكاری انگلیس و فرانسه آن همه بلیه و مصیبت را ایجاد نمود و نزدیك بود كه جنگ سومی، جهان بشریت را به نابودی سوق دهد. به این داستان فجیع كه روزنامه تهران ژورنال از منابع اسراییل نقل كرده توجه فرمایید و بر این جنایتكاران سیه‌روزگار و اربابانشان لعنت بفرستید.

موضوع این است كه:

روزنامة تهران ژورنال به زبان انگلیسی به تاریخ دوشنبه 31 دسامبر مطابق دهم دی‌ماه تحت عنوان:

«مطبوعات اسراییلی به مقامات اسراییلی در غزه و سینا اعتراض می‌كنند» چنین می‌نویسد:

روزنامه‌های اسراییلی اخیراً حملات متعددی را كه در ناحیة غزه و سینا علیه مردم بی‌دفاع رخ داده است تصدیق كرده‌اند.

روزنامة یومیة هرتس (hartes) در مورخ شانزدهم دسامبر نوشت كه مقامات اسراییلی در غزه، پس از اینكه مردم آن ناحیه از همكاری با اسراییل خودداری كردند، آذوقه و آب را به روی آنها بستند.

یك روزنامة اسراییلی دیگری به نام «هدشت» (hadshott) موضوع توقیف اعانه‌ها و كمك‌های سازمان ملل متحد را كه برای مهاجران عرب مقیم ناحیة غزه فرستاده شده بود، مورد بحث قرار داده و می‌گوید:

مقامات نظامی اسراییلی قدم فراتر گذاشته و نگذاشتند كه خواربار ضروری ساكنان این ناحیه برسد.

روزنامة یومیة اسراییل به نام كول‌هاما (Col Hama) همة این جنایتها را تصدیق كرده اعتراف نموده كه مقامات اسراییلی عنیف‌ترین جنایتها را در ناحیة غزه و حول و حوش آن مرتكب شده‌اند. همان روزنامه اضافه می‌كند كه سربازان اسراییلی مسئول زشت‌ترین جنایت های وحشیانه و عملیات سبعانه شده‌اند، این سربازها صدها جوان را در غزه اعدام كردند و همه‌جا مردمان بی‌اسلحه و بی‌دفاع را كشتند.

مجلة اسراییلی هوالام (Hoalam) چنین نوشت:

مقامات اسراییلی، دست چندین گروه از غارتگران و آشوبگران را در نوار غزه باز گذاشتند تا به هرچه دسترسی پیدا می‌كنند آن را نابود كنند. همین دسته‌جات اثاثیة خانه‌ها و كالاهای مغازه‌ها را غارت كردند و همة این اشیا را به داخل اسراییل انتقال دادند.

همین مجله از اینكه حكومت اسراییل ادعا می‌كند كه این ناحیه را نگاه خواهد داشت ـ با اینكه خرابی این ناحیه بسیار زیاد شده، و مقامات اسراییلی از حمایت و نگهداری این همه مردم بی‌گناه عاجزند و همان مقامات در كشتار مردم بی‌گناه و بی‌دفاع و چپاول داراییشان كمك كرده‌اند ـ اظهار تعجب می‌كند. گزارشهای واصله از سایر منابع حكایت می‌كند كه:

1ـ اسراییلی‌ها هفتصد و پنجاه نفر را در «رفاح» كشته‌اند و نیز همة افرادی را كه بین سنین 16 و 40 بوده‌اند، توقیف كرده است و دسته‌هایی از مردم را در محاكم نظامی محكوم به اعدام كرده است.

2ـ دبیرخانة كنگرة مهاجران اظهار می‌كند كه صهیونیستها هزار و چهارصد نفر را جمع و بدون محاكمه آنها را اعدام كردند. این قربانیهای بدبخت به امر مقامات اسراییلی در قسمت‌های مختلف باشگاه U.N.R.W.A جمع، و در همانجا كشته شدند. بیمارستانها مملو از زنان و كودكانی هستند كه در معرض عنیف‌ترین شكنجه‌های وحشیانه و شدیدترین حملات نظامی واقع شدند.

این است نمونه‌ای از جنایت‌های فجیع این قوم وحشی درنده كه در حال متاركة جنگ با مردم بی‌گناه و بی‌دفاع این‌طور رفتار می‌كنند، و فرانسوی‌های بی‌شرم ورشكسته برای همین مردم وحشی به نام بشریت و آزادی اعانه جمع می‌كنند و انگلستان حمایت و تضمین این دستگاه جنایت‌آلود را برعهده گرفته است و آن را به‌طور مستقیم و غیرمستقیم تقویت می‌كند!

به هر حال با همه این مصائب و فجایعی كه این درندگان انسان‌نما مرتكب شدند و با عملیات وحشیانه و سبعانه‌ای كه قوای انگلیس و فرانسوی در پرت سعید و نقاط دیگر در مصر از خود بروز دادند با این حال با مقاومت و پایداری مردانه و جهاد شرافتمندانه ملت غیور مصر روی همه مسلمانان جهان سفید شد.

و این همه فداكاریهای جوانمردانه ملت مصر جهان و جهانیان را به تحسین و تكریم وادار نموده و شكر خدای را كه مهاجمان بی‌وجدان به لانه‌های خودشان برگشتند و صفحة درخشانی بر تاریخ افتخارات مسلمانان افزود.

نگارنده مانند همه مسلمانان جهان این پیروزی را به‌جامعة اسلامی مصر، تبریك و تهنیت می‌گوید.

سید غلامرضا سعیدی

تهران به تاریخ 14 دی‌ماه 1335

وَ لَتَجِدَنَّ اَشَدَّ النّاسِ عَداوَةً لِلّذَینَ آمنَوُا الَیَهُودَ

مائده / 82